kahwin oh kahwin

gambarhiasan*

bismillahirrahmanirrahim..

assalamualaikum,
tak tahu la knp tibetibe hari ni nk cite psal kahwin. haha. cuti sekolah ni mesti rmai gile yg kahwin, kan? hari minggu da set awalawal xpyah masak sbb ad knduri kahwin. ish3, xbaik la pulak klau niat mcm tuh. credits to nuraizasophiamuhdannis. through her blog i've found someone that insipred me very much. he is AimanAzlan. one of the top vlogger , ahaks maybe. i'm here not to talk about him, but about what he tried to convey to us. one of his video is about marriage. i like it very much. *two thubs up*. hehe, ","~

ak ad jgak bce blog dye. serius, mmg best. ad pengajaran yg bole diambil. hm, kt sini nak bg pndpat skit ttg adat melayu kita nih. mengikut cerita 'cinta SMS' oleh AimanAzlan tuh, xsalah kalau nak letak adat melayu untuk perkahwinan. tp, ade yg perlu ditapis dulu. such as, 'bersanding' . haa, klau bersanding, msti pengntin kne pkai lawalawa, kan? lpas tu mesti la ade capturecapture gambar, kan? lpas tu mesti ade cousin or kawan yg upload kat FB, BLOG, dan sgale bagai, kan? lpas tu akan ad org yg xspatutnye tgok gmbr tu , kan? dan lpas tu kite, i mean pasangan yg kahwin, especially perempuan lah, free free je dpt dosa, kan? hm. byk persoalan dan sememangnye kte semua thu ape jwpnnye. semua org nk jd raja sehari, tp lpaslpas tu kite bukan bole kkal jd raje, mgkin jadi dayang selamenye. ahhaha. just kidding. citer psal hantaran pulak. bole je nak buat hantaran ke ape, tapi jgnlah smpai membazir. bersederhana sudahlah. ckap psal hantaran nih, ade satu story lah mahu share. ni story dr mama sye. ; -

ceritanya bermula apabila abu ni nak kahwin dgn minah...

sewaktu sibuk membeli belah utk hantaran mereka.

MINAH : abang, minah nak hantaran kita ni yg pling 'woww' taw! kalau utk baju beli la yg banyak blingbling tu. utk beg, minah nak brand yg up up taw. bla.. bla.. bla.. hm, utk Alquran, minah nak yg ade salut emas kat luar dye.
ABU : no problems la sayang. kan abang dah janji nak beli ape je yg sayang nak.

Abu dan Minah pun membeli belah hantaran mereka di pusat membeli belah. cuma satu je hantaran yang tidak dapat di beli di situ, iaitu Al Quran tersebut. Ali pun membuat keputusan utk membeli Alquran tersebut di Jalan Tunku Abdul Rahman, sebab kat situ mmg rmai org jual Alquran. pada hari Sabtu berikutnya, Abu pun pergi ke kedai tersebut....

TUAN KEDAI : Assalamualaikum. SElamat datang, encik. Encik nak cari Alquran ke?
ABU : ya. saya nak cari Alquran untuk dibuat sebagai hantaran.
TUAN KEDAI : kalau macam tuh, saya cadangkan yg ini , (tuan kedai tu tunjuk kat satu Alquran yg biasabiasa je)
ABU : Eh! mane bole yg macam tuh. semua hantaran saya ni mahal mahal. Saye nak Alquran yg kulitnya ada emas emas.
TUAN KEDAI : Tapi.. tu terlalu mahal encik. tak pe lah. saye ambilkan.

sementara tuan kedai tu pergi ambil Alquran yang Abu ni mintak, tibatiba ada seorang pakcik menegur Abu.

PAKCIK : nak, buat apa di sini?
ABU : saya hendak membeli Alquran sebagai hantaran untuk majlis pernikahan saya minggu depan.
PAKCIK : hmm. baguslah. kita ni kenelah bersederhana. sekarang ni rmai org kahwin sbab nk uar-uarkan kekayaan mereka, bukan untuk menguar-uarkan walimah mereka.
TUAN KEDAI : nah, ini Alquran yang encik mintak tadi tuh.
PAKCIK : eh. takkan sampai begitu utk dibuat hantaran?
ABU : sekali sekala pakcik. bukannye selalul kita nak kahwin. lagipun semua hantaran saya yg lain dah branded.
PAKCIK : kulit, rupa atau apa bentuk Alquran ni pun tak penting. yang penting, isinya. tak guna kalau beli cantik cantik, tapi xtahu baca.
ABU : tak pe lah pakcik. saya dah lambat nih. saya pergi dulu ye. (Abu mula tidak selesa dgn ceramah pakcik tadi)

Persiapan pun berjalan dengan lancar. sehinggalah tiba hari perkahwinan mereka. sewaktu akad nikah berlangsung. tok kadi ada membuat beberapa ujian kepada Abu.

gambarhiasan*

TOK KADI : bole mengucap tak ?
ABU : boleh, tok. (Ali pun pass ujian mengucap tuh)
TOK KADI : tahu solat tak?
ABU : tahu, tok.
TOK KADI : cuba kamu solat. tok nak tengok. jangna lupa, baca sekali doa qunut.
ABU : boleh tok. (abu pun solat dan membaca doa qunut dgn lancar. ini semua sebab kawannya sudah memberi pesan agar Abu bersedia dengan soalan yang bakal ditanya oleh tok kadi)

tetapi, tidak disangka sangka, soalan lain terkeluar dari mulut tok kadi...

TOK KADI : kamu pandai mengaji Alquran tak?
ABU : errr.. err... tttaahhhu, tahu tok. (Abu sudah menggaru garu kepalanya. dia mmg langsung tidak tahu mengaji. kalau setakat tulisan jawi tu, bolehla dia bace. Alfatihah dalam solat pun dia baru hafal minggu lepas)
TOK KADI : baik lah, baca surah ni dari mula. *refer to surah Ar-Ra'd page 249.
ABU : (ape bende ni. haa. ade huruf alif, lam, mim dengan raa) aaallmarii..

semua tetamu yang berada di situ tergelak besar mendengar Abu membaca 'almari' yg mne sepatutnya di baca  'alif lamm mim ra'.

TOK KADI : kan tok dah pesan bahawa bentuk, warna dan kulit Alquran tu tak penting, yang penting tahu membacanya.
ABU : err, tok ni yang saya jumpe di kedai tu kee??
TOK KADI : ya. memang tu saya.

--------------------------------------

guess. mule mule dgr cerita ni mmg kelakar. sorry la kalu korg rase tak kelakar. i'm not good in writting.. tp klau dgr secara lisan, mmg kelakar. kelakar , kelakar jugak. ambik la seberapa pengajaran yang boleh dapat. smpai sini je kot entri nih. perbetulkan diri anda sebetul-betulnya. salam..